Καημένη ελληνική σημαία. Σε σηκώνουν σήμερα ψηλά. Σιδερωμένη και καθαρή. Τι τράβηξες και εσύ μέσα στα χρόνια. Υψώθηκες πάνω από τους ντοπαρισμένους του 2004. Έγινες πλαστική στις προεκλογικές συγκεντρώσεις, όσων μας πούλησαν τα πλαστά όνειρα. Σε κατέβασαν από τα χέρια των αριστούχων Aλβανών γιατί «δεν μπορούν να σε σηκώσουν οι ξένοι». Μετά άρχισαν να σε ανεβάζουν οι κυνηγημένοι Πακιστανοί και Αφρικανοί στα μπαλκόνια του Κέντρου. Έγινες το καμουφλάζ του κυνηγημένου ξένου.

Μία λίστα τύπου Λαγκάρντ, δηλαδή ένας κατάλογος ανθρώπων που έχουν καταθέσεις οποιασδήποτε προέλευσης σε τράπεζες του εξωτερικού είναι χρήσιμη σε τρείς ομάδες ανθρώπων.

Παραθέτει και το υλικό μιας καμπάνιας του μεταναστοφάγου κόμματος SVP όπου αντιπαραβάλλονται δύο εικόνες.

Οι πολίτες σήμερα, κουρασμένοι και απογοητευμένοι από την πολίτικη της υποβάθμισης ,της αβεβαιότητας και της ύφεσης, δεν μπορούν να καταλάβουν, πως ,ενώ έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία ,νοιώθουν ότι ζουν σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς με τις παράλογες κυβερνητικές αποφάσεις, που γίνονται για την σωτηρία του έθνους και των πολιτών , ενώ μετά από την αποτυχία της προηγούμενης κυβέρνησης, έχουμε σήμερα την συγκυβέρνηση της εθνικής συνεννόησης.. με συγκεκριμένο πρόγραμμα , χωρίς οι πολίτες να έχουν ολοκληρωμένη γνώση για τα πολιτικά γεγονότα της πατρίδα μας , αφού υπάρχει πλέον εμφανής διάσταση μεταξύ πολιτικής και κοινωνίας .

Όλοι σχεδόν οι παλαιοί πολιτικοί της κυβέρνησης παρά τις μάχες που έδωσαν ,παραδέχονται ότι δεν κάνανε τίποτα μέχρι σήμερα, και ότι κυβερνούσαν πριν λίγα χρόνια ,με σπατάλη χωρίς προοπτικές και πρόγραμμα ,όπως εξάλλου μας καταλογίζουν και οι εταίρoι μας ,ενώ ορισμένοι δέχονται ότι ήταν ανέτοιμοι και ανίκανοι να κυβερνήσουν.

Πλησιάζουν οι μέρες που θα γιορτάσουμε για άλλη μια φορά την επέτειο του Πολυτεχνείου με ύμνους στη δημοκρατία και στην ελευθερία όπως του αρμόζει. Μια λοιπόν και το ΕΜΠ θα έρθει στο προσκήνιο ας ρίξουμε μια ματιά στη σημερινή του κατάσταση. Όχι στο επίπεδο των σπουδών, αλλά στο επίπεδο των θεσμών (αν και το δεύτερο επηρεάζει το πρώτο). Η διαδικασία των εκλογών για συμβούλια διοίκησης στο ΕΜΠ έχει «παγώσει». Μετά την επικήρυξη (γέμισαν οι σχολές με αφίσες «Wanted» σαν αυτές που βλέπουμε στα γουέστερν) όσων έβαλαν υποψηφιότητα για τις εκλογές του Συμβουλίου διοίκησης, προχθές έθεσε ο Πρύτανης την παραίτησή του στη διάθεση του Υπουργού γιατί δεν μπορούσε να επιτελέσει τα καθήκοντά του. Όμηρος «συλλογικοτήτων» δεν κατάφερε να ανακηρύξει και τυπικά τους υποψήφιους για τις εκλογές στο πρυτανικό συμβούλιο με αποτέλεσμα οι εκλογές που ήταν να γίνουν χτες να ματαιωθούν. Τελικά η παραίτηση δεν έγινε δεκτή, το αδιέξοδο όμως συνεχίζεται.

Γράφει ο Μιχάλης Μπάκας

Σε πρόσφατο άρθρο της Ελεάννας Ιωαννίδου, δικηγόρου και μέλους των Οικολόγων Πράσινων, μεταφέρεται η αίσθηση που αποκόμισε από την ομιλία του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Κωνσταντίνου Μενουδάκου, σε εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, όπου ο κ. Μενουδάκος επικαλείται το έκτακτο των καταστάσεων που ζούμε ως αιτία της «νέας ανάγνωσης» από το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο του Συντάγματος και της νομοθεσίας που προστατεύει το περιβάλλον, το πολυτιμότερο από τα συλλογικά αγαθά.

Σύμφωνα με την Ελ. Ιωαννίδου «Στο σημείο αυτό η δικαιοσύνη αποδέχεται την αρχή του τέλους της ισονομίας. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο, οι καιροί έχουν αλλάξει και απαιτούνται νέες σταθμίσεις έννομων αγαθών.

Οταν άρχιζε η οικονομική κρίση στη χώρα, ο Στρος-Καν είχε διαπιστώσει ότι: «Greece est dans la merde». Τρία χρόνια μετά, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κατάφερε να μετατρέψει αυτή την ιδιωματική έκφραση σε απόλυτη κυριολεξία. Η εδώ και ένα μήνα απεργία των καθαριστών του και τα στρατηγήματα της πρυτανείας έκαναν τις Σχολές αηδιαστικούς σκουπιδότοπους. Κι όπου καταβάλλεται κάποια προσπάθεια στοιχειώδους συμμαζέματος, ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα, παρεμβαίνουν οι φιλοΣΥΡΙΖΑϊκές φοιτητικές παρατάξεις (ΕΑΑΚ και άλλες συναφείς) για να σκορπίσουν ό,τι συμμαζεύτηκε και να διατηρήσουν το σκουπιδαριό αναλλοίωτο.

Η υπόθεση με το CD/USB είναι εξαιρετικά διαφωτιστική για την κυνική πραγματικότητα της χώρας μας. Αρχικά μια λίστα ονομάτων, προϊόν υποκλοπής από ξένη μυστική υπηρεσία (άρα, χωρίς επίσημη ύπαρξη ούτε νομική αξία), παραδίδεται "φιλικά" σε Έλληνα πολιτικό. Η μόνη χρήση που μπορεί να γίνει σε μια τέτοια λίστα είναι η διακριτική επεξεργασία των δεδομένων και, στη συνέχεια, η επιλεκτική κλήση των "ενδιαφερομένων", η διαπραγμάτευση μαζί τους και τελικά η επίτευξη μιας συμφωνίας - κατά περίπτωση και κατά την κρίση των χειριστών της λίστας - που θα συνίσταται στο κλείσιμο της κάθε υπόθεσης με καταβολή ενός ποσού έναντι κάποιου είδους φορολογικής αμνηστίας. Αυτό έγινε σε όσες χώρες έλαβαν τέτοιου είδους στοιχεία. Η εναλλακτική διαδικασία (και συγχρόνως η απειλή για όσους ενδιαφερόμενους δεν συμφωνούσαν), θα ήταν ο συνεχής και ενδελεχής έλεγχος όλης της φορολογικής τους κατάστασης, το γνωστό harassment, που μπορεί να κάνει η εφορεία μιας σοβαρής χώρας, όταν δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει επίσημα στοιχεία.