Γράφει ο Φώτης Γεωργελές γα την Athens Voice

Στο Μεντεγίν, αρχές Οκτώβρη, έκανε ακόμα αποπνικτική ζέστη. Σήκωσε το ποτήρι για την πρόποση. Ο Α. ήταν χαρούμενος, είχε αγοράσει 2 βιλίτσες στο Πόρτο Χέλι δίπλα στον Γουλανδρή, με 30.000 ευρώ τη μία. Άμα ξέρεις να βρίσκεις τις ευκαιρίες, χαμογέλασε. Ο Β. είχε μόλις αγοράσει ένα διώροφο 350 τετραγωνικών στην Κηφισίας με 140.000 ευρώ και ένα μπιζουδάκι 140 τετραγωνικών στο Κολωνάκι με 90 χιλιάδες. Δεν μπόρεσα ν’ αντισταθώ, ψιθύρισε, ήταν ευκαιρίες.

Τις καλοκαιρινές μέρες που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών εξετάσεων στα πανεπιστήμια, η χαρά των γονιών στον κύκλο μου, αυτών που τα παιδιά τους πέτυχαν, μου έκανε, -αυτή τη φορά, για πρώτη φορά-, μια αλλόκοτη εντύπωση. Εισέπραξα το ίδιο κλίμα, με την ίδια πάντα απορία και στα social media.   Τίποτε πιο φυσιολογικό, θα πει κανείς. Οι γονείς καμαρώνουν τα βλαστάρια τους, τους μελλοντικούς γιατρούς, φαρμακοποιούς, μηχανικούς, μηχανολόγους, δικηγόρους, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, πολιτικούς επιστήμονες. Κάποιοι από τους γονείς αυτούς, οι πιο τυχεροί, δεν έγιναν μόνον περήφανοι. Άφησαν ταυτόχρονα να τους ξεφύγει και ένας αναστεναγμός ανακούφισης. Είναι αυτοί που τα παιδιά τους πέτυχαν την εισαγωγή στις παραγωγικές σχολές του στρατού και της αστυνομίας, κερδίζοντας έτσι εκτός από την χαρά της επιβεβαίωσης και το πολύτιμο προνόμιο της δια βίου βέβαιης σίτισης από το δημόσιο ταμείο. Ας αλλάξουμε θέμα, όμως.

 

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

 

Το να μην εξαρτάσαι από το χρήμα σημαίνει πως ξέρεις ότι δεν θα ζούσες αλλιώτικα αν είχες πολλά περισσότερα. Όμως τον περισσότερο καιρό όλος ο κόσμος καταγίνεται με το μέτρημα του, ακόμη και οι ζάπλουτοι.

 

Τον περισσότερο καιρό, για τους περισσότερους ανθρώπους το χρήμα είναι σαν το ναρκωτικό: ενώ υποτίθεται πως μας απελευθερώνει απ’ όλες τις έγνοιες, γίνεται μια εμμονή έγνοια, μια τελικότητα καθεαυτού. Μας καταδιώκει με την απουσία του, μας βαραίνει με την παρουσία του, μας απαγορεύει να διατηρούμε μια σωστή σχέση μαζί του. Ο πόθος που μας γεννά , μας επιβάλλεται τόσο κυριαρχικά που καθιστά δύσκολη ή μάλλον αδύνατη την ευχαρίστηση.

 

Πρόκειται για αυτό που ο Ουίλιαμ Μπάροους έλεγε πως έμαθε στο σχολείο της μορφίνης: μια ακόρεστη επιθυμία κάνει την ηδονή απρόσιτη.

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

 

Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.

Όσοι δεν δουλεύουν φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.

Όποιος δεν φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.

Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται να μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.

Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να πει.

Γράφει για το protagon ο Γιώργος Μαυρωτάς

Χθες πέθανε ο Τόλης. Από καρκίνο, στα 30 του. Για τους διαδικτυακούς του φίλους και followers ήταν ο @moloch82. Δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ τον Τόλη αλλά ήταν σαν να τον ήξερα καιρό. Την είδηση δεν την έμαθα από το τηλέφωνο ή τις εφημερίδες. Από το twitter όπου χθες το απόγευμα έγινε χαμός με το θέμα  #TolisLovedMaria όπως ήθελε κι ο ίδιος. Έγινε από τα δημοφιλέστερα  θέματα παγκοσμίως (worldwide trend τα λένε στην αργκό). O Τόλης πέθαινε και αυτό για το οποίο ήθελε να τον θυμόμαστε ήταν ότι αγάπησε την Μαρία, τον παιδικό του έρωτα που του στάθηκε ως το τέλος. Μεγαλείο…

Γράφει ο Στέφανος Κασιμάτης

 

Ο ένας προπηλακίζει τον μικροπωλητή, επειδή είναι σκούρος, αλλόθρησκος, η παρουσία του στη χώρα είναι παράνομη και δεν έχει άδεια επιτηδεύματος. Ο άλλος προπηλακίζει έναν εργάτη, επειδή έχει δεχθεί μείωση μισθού, δεν συμμετέχει στην απεργία και πηγαίνει στο εργοστάσιο. Πείτε μου, σας παρακαλώ, σε τι διαφέρει ο δράστης του προπηλακισμού στην πρώτη περίπτωση από εκείνον στη δεύτερη.

 

Γράφει ο Νίκος Σαραντάκος

Το ξέρατε ότι με απόφαση του ελληνικού κοινοβουλίου η ελληνική γλώσσα έχει νοικιαστεί και πληρώνουμε δικαιώματα στον Μπιλ Γκέιτς για να τη χρησιμοποιήσουμε; Το ξέρετε ότι για να διαβάσουμε ελληνικά πληρώνουμε λογισμικό; Το ξέρετε ότι οι Αιθίοπες, που έχουν 286 σύμφωνα αλλά καθόλου φωνήεντα, δεν πληρώνουν δικαιώματα; Το ξέρετε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική στον κόσμο που έχει κωδικοποιηθεί από τα χάμπουργκερ; Ότι απέκτησε τα 6ο εκατομμύρια λήμματά της με χορηγία;

 

Γράφει η Μαρία Τοπάλη. Ποιήτρια. 

Με τον πικρά ειρωνικό τίτλο «Ας ξυπνήσουμε οι αθώοι» η Άννα Φραγκουδάκη, πανεπιστημιακή δασκάλα και διανοούμενη γνωστή για το μαχητικό έργο της στα θέματα των κοινωνικών ανισοτήτων, των διακρίσεων με βάση το φύλο και την κουλτούρα, της ιστορικής διγλωσσίας και της κοινωνική της λειτουργίας, της ανάλυσης των σχολικών βιβλίων, του εθνοκεντρισμού και του ρατσισμού στην εκπαίδευση δημοσίευσε στην καθιερωμένη στήλη της στα ΝΕΑ του Σαββάτου, 8 Σεπτεμβρίου 2012,κείμενο-κέλευσμα για την καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας, που γνωρίζει έξαρση στη χώρα μας.

 

Γράφει ο Γιώργος Σιακαντάρης,  διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και επιστημονικός διευθυντής του ΙΣΤΑΜΕ   Μετά τις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν τη Χρυσή Αυγή στη θέση του τρίτου κόμματος, είχαμε τα τάγματα εφόδου στη Ραφήνα και στο Μεσολόγγι, γεγονότα που συνιστούν απειλές για το μέλλον της δημοκρατίας.

 

Η παρακάτω ιστορία αλιεύθηκε από το facebook