Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

  Πριν από λίγο καιρό, χάσαμε έναν συμφοιτητή μου που ήταν και καλός φίλος. Μια σοβαρή αρρώστια άφησε στη μέση σειρά από δραστηριότητες, ενδεικτικές ενός ακάματου δημιουργικού ανθρώπου. Στην κηδεία συζητούσαμε ότι όλα τα σπουδαία και δημιουργικά που πρόλαβε να κάνει ο μακαρίτης τα έκανε μολονότι δεν είχε πάρει πτυχίο από τη σχολή - χρωστούσε αρκετά μαθήματα κι ύστερα, όταν άρχισε να δουλεύει, πρακτικά το πτυχίο δεν του χρησίμευε σε τίποτα, οπότε το ξέχασε. Μερικούς μήνες μετά, ο μεν φίλος μου λείπει απ' τους δικούς του, ο δε κωδικός αριθμός του φοιτητικού μητρώου του συνεχίζει να είναι καταγεγραμμένος στη γραμματεία της σχολής του.

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Οταν ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση, οι δημοσιογράφοι απουσίαζαν. Εννοούμε ως συλλογικότητα, διότι η TV ωφέλησε πολλούς μεμονωμένα. Κάποιοι συνάδελφοι έγιναν σταρ, απέκτησαν λεφτά και ορισμένοι από αυτούς έγιναν και ιδιοκτήτες ΜΜΕ. Η φρενίτιδα του ανταγωνισμού στην τηλεόραση δεν είχε θεσμικό αντίβαρο. Οι πολιτικοί φοβούνταν, οι δημοσιογράφοι δεν μιλούσαν και το τηλεοπτικό προϊόν γινόταν όλο και πιο ποταπό, όλο και πιο χυδαίο. Η ιδιωτική τηλεόραση όργωσε εν πολλοίς το χωράφι που σήμερα θερίζει η Χρυσή Αυγή. Ο λαϊκισμός των καναλιών, οι «δράκοι» για τους «κινδύνους του έθνους», που ασύστολα εκπεμπόταν στα σαλόνια των πολιτών, ο ρατσισμός για τους Αλβανούς (τότε), οι γκραν-γκινιόλ εισαγωγές στα δελτία ειδήσεων έκαναν τον ελληνικό λαό καλό αγωγό των φασιστικών ιδεών και συμπεριφορών.

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Στα χρόνια που ακολούθησαν την άνοδο του λαού στην εξουσία, το επίθετο «λαϊκός» ήταν το απαραίτητο πρόσημο πάσης υπεραξίας. Από τα Μουσεία Λαϊκής Τέχνης ώς τους λαϊκούς τραγουδιστές, το λαϊκό θέατρο και τον λαϊκό καπιταλισμό, ο εναγκαλισμός του περιούσιου, υπό τη μορφήν επιθετικού προσδιορισμού, υπήρξε ένας πρώτης τάξεως επαγγελματικός προσανατολισμός. Στην αντίπερα όχθη συνωστίζονταν οι λίγοι, οι διεφθαρμένες ελίτ, όσοι ανάλγητοι και υπερόπτες πάθαιναν ναυτία από τους κραδασμούς της λαϊκής ψυχής. Καμία πολιτική δεν ευδοκίμησε στον τόπο αν δεν θυσίαζε ένα έστω δάκρυ στον βωμό του «λαϊκού».

Γράφει ο Μιχάλης Τσιντσίνης

Ο,τι κι αν δοκίμασαν στην αρχή ήταν λάθος. Οι νεοναζί του NPD, που μόλις είχαν εκλεγεί στη Βουλή της Σαξονίας, έβγαιναν πάντα κερδισμένοι. Oι αντιδράσεις των υπόλοιπων κομμάτων στις αντικοινοβουλευτικές προκλήσεις όξυναν απλώς τον αντίκτυπό τους. Είτε αποχωρούσαν συμβολικά, είτε έστρεφαν επιδεικτικά τις πλάτες τους στον ομιλητή του NPD,  οι βουλευτές συμμετείχαν ως ακούσιος θίασος στο σόου των φασιστών. «Μας διαπόμπευαν», παραδέχεται σήμερα, εννιά χρόνια μετά, μιλώντας στην «Zeit» ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του CDU Ρίκο Γκέμπχαρτ.

Γράφει ο Γραβάνης Αχιλλέας

Η διεθνής εμπειρία αναδεικνύει την πολλαπλασιαστική δύναμη της επιστημονικής έρευνας και της καινοτομίας (Ε&Τ) στην οικονομική ανάπτυξη. Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται μια νέα αναπτυξιακή πολιτική που θα στοχεύει στην ενίσχυση και επέκταση του οικοσυστήματος της Ε&Τ που αποτελείται από το κράτος, τους δημόσιους φορείς που παράγουν Ε&Τ (Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα - ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα - ΕΚ) και βέβαια τις επιχειρήσεις. Η νέα αναπτυξιακή πολιτική θα πρέπει να θέσει την Ε&Τ ως «εθνική προτεραιότητα». Σε αντίθεση με την επικρατούσα εντύπωση, η χώρα διαθέτει θυλάκους διεθνούς τεχνολογικής αριστείας και αξιολογότατο επιστημονικό προσωπικό στα ΑΕΙ και ΕΚ της (12.000 έμπειροι ερευνητές).

Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας

Ο  Καποδίστριας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που προσπάθησε να βάλει τις βάσεις της νεοελληνικής παιδείας, ξεκινώντας από την τεχνική εκπαίδευση. Γρήγορα, όμως, κατηγορήθηκε ως «φωτοσβέστης» από τη γνωστή νομενκλατούρα της εποχής που εμφορούνταν από τα ιδανικά της «φαναριώτικης παιδείας». Τελικά, όλοι ξέρουμε πού κατέληξε κι αυτός και οι ιδέες  του…

Πέρασαν δύο αιώνες από τότε και ακόμα το παλεύουμε… Ο Φίλιππος αναγκάζεται να πάει σε ιδιωτική σχολή να γίνει μάγειρας και το σχολείο θα το τελειώσει σε νυχτερινό. Ο Κώστας περιμένει υπομονετικά να περάσουν τα τρία βαρετά χρόνια του Λυκείου να συνεχίσει στα χωράφια του πατέρα του και η Νεφέλη, ήδη, βοηθάει στο μικρό ξενοδοχείο της οικογένειας, διαβάζοντας περιστασιακά, ίσα-ίσα να μη μείνει στην ίδια τάξη.

Γράφει η Λουκρητία

 Φυσικά και το στρίβει το τιμόνι. Για την εταιρία που έκανε το διαφημιστικό, σας λέω. Για τους φορτηγατζήδες ούτε λόγος να γίνεται. Αφού θα βλέπω πλέον μακρύ όχημα και θα ξέρω ότι η μία καρότσα είναι για να φορτώνουν την τεστοστερόνη. Από την ίδια δεξαμενή πάει βάζει και ο Κασιδιάρης, φαντάζομαι. Όχι ότι οι άνθρωποι έχουν σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή θα ήθελε να έχει σχέση μαζί τους. Απορώ πώς δεν έβγαλαν ακόμα ανακοίνωση συμπαράστασης. Αν ήταν ταξιτζήδες είμαι σίγουρη ότι θα το έκαναν.

Του Νίκου Μαραντζίδη*

Ο σημαντικός οικονομολόγος Κρούγκμαν παραδέχθηκε δημοσίως, λίγες ημέρες νωρίτερα, πως έκανε λάθος στην εκτίμησή του ότι η Ελλάδα θα έβγαινε από το ευρώ. Υποστήριξε πως υποτίμησε τη βούληση των πολιτικών ελίτ να διατηρήσουν τη χώρα εντός της Ευρωζώνης. Μερικούς μήνες πριν, στην ίδια ομολογία χρεοκοπίας των προβλέψεών του προέβη ο ειδικός των καταστροφικών προγνώσεων Ρουμπινί. Αρκετοί άλλοι ειδικοί, επίσης, απέτυχαν στις εκτιμήσεις τους.

Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Το Βήμα»:«Δεν υπάρχουν πολλές εναλλακτικές.

Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

Το αποκαλούμενο «σχέδιο δολοφονίας» του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή μπορεί να είναι γοητευτική ιστορία μόνο για όσους πιστεύουν ότι τα αναγνώσματα του Νταν Μπράουν παραπέμπουν στην πραγματικότητα. Για τους κανονικούς ανθρώπους δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Ποιος θα ήθελε να σκοτώσει έναν άνθρωπο στην πρωθυπουργία του οποίου δεν διακυβεύθηκαν σοβαρά πράγματα; Παρέλαβε μια χώρα τις παραμονές της μεγαλύτερης διεθνούς αθλητικής διοργάνωσης και την παρέδωσε, επτά χρόνια αργότερα, εσπευσμένα, πριν κληθεί να διαχειριστεί την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της, ενώ στο μεταξύ είχε κάνει συστηματικά πολιτική παροχών στην κομματική πελατεία του και σε ισχυρές κοινωνικές ομάδες πίεσης.