Ανακάλυψε την Αυχενική Διαφάνεια, δηλαδή την εξέταση με υπέρηχο που εφαρμόζεται στον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης προκειμένου να εκτιμηθεί η πιθανότητα το έμβρυο να πάσχει από σύνδρομο Down. Ο ίδιος πραγματοποιεί μικροχειρουργικές επεμβάσεις εντός της μήτρας, σώζοντας τη ζωή εμβρύων που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα επιβίωναν. Εχει διδάξει σε εκατοντάδες γιατρούς απ’ όλο τον κόσμο την «τέχνη» του. Καθηγητής στο Τμήμα Εμβρυϊκής Ιατρικής του King’s College του Λονδίνου και πρωτοπόρος ερευνητής για περισσότερα από 30 χρόνια, ο κ. Κύπρος Νικολαΐδης, ο πατέρας της ιατρικής του Εμβρύου όπως τον αποκαλούν, βρέθηκε για μία ημέρα στην Αθήνα προκειμένου να μιλήσει για τις νέες εξελίξεις στον τομέα του. Λίγο πριν ξεκινήσει την ομιλία του στους γιατρούς που είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα του μαιευτηρίου ΡΕΑ –το οποίο διοργάνωσε και τη σχετική εκδήλωση– εξηγεί σε συναδέλφους του τις συνθήκες εργασίας του στην Αγγλία.

Γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης

Είχε αράξει την μηχανή του, εκατό μέτρα από την Ομόνοια, στην 3η Σεπτεμβρίου και περίμενε έναν φίλο. Δύο «τύποι» σταμάτησαν μπροστά του και του φώναξαν «τα λεφτά σου». Ο Πέτρος πήγε να γελάσει. Άκου εκεί «τα λεφτά σου», μέρα μεσημέρι, με τα μαγαζιά ανοιχτά και όλο τον κόσμο στον δρόμο. Χωρίς να το πολυσκεφθεί αντί για λεφτά, τους δίνει μια δυο άτσαλες μπουνιές. Ενστικτωδώς δηλαδή, όπως κλωτσάς ένα λυσσασμένο σκυλί που πάει να σε δαγκώσει. Οι «κακοί» υποχωρούν αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ένας συνεργός τους,  βγάζει από το μπουφάν του ένα πτυσσόμενο ρόπαλο και, πισώπλατα, χτυπά τον Πέτρο στο κεφάλι. Τον ρίχνει στα γόνατα με τα μεταλλικά ρόπαλα -δύο; τρία;- να συνεχίζουν να τον χτυπούν ανηλεώς.

Γράφει ο Χαρίδημος Τσούκας

Εδώ και δύο βδομάδες αισθάνομαι σαν πολεμικός ανταποκριτής. Διεθνή ΜΜΕ όπως το CNN, το BBC, το Sky, το ABC και άλλα, μου ζητούν συνεντεύξεις για το νέο «Κυπριακό» – την απόφαση της Ευρωζώνης για τη διάσωση της Κυπριακής οικονομίας. Δεν απευθύνονται σε μένα για την πολιτική-οικονομική σοφία μου, αλλά μάλλον γιατί έχω το «προνόμιο» να κατοικώ στην Κύπρο και να παρακολουθώ τις εξελίξεις από κοντά. «Πώς είναι η ζωή χωρίς τράπεζες;», ρωτάνε. «Πώς αισθάνονται οι Κύπριοι;».

Κατανοητά τα ερωτήματα αυτά, αλλά δεν είναι απαραίτητα τα πιο σημαντικά για μας. Για τους Ελλαδίτες και τους Κύπριους οι καίριες ερωτήσεις είναι: Πώς έφτασε η Κύπρος στην οικονομική καταστροφή; Πώς διαχειρίστηκε την κρίση η πολιτική ηγεσία; Τι μαθήματα πρέπει να συναγάγουν οι Ελλαδίτες πολιτικοί από όσα συνέβησαν στο νησί;

Γράφει ο Γιάννης Βούλγαρης

 

Η κρίση της ευρωζώνης παίχτηκε πάλι σαν ταγκό ενός νέου «ιδανικού ένοχου» και του συνήθους ανεπίδεκτου ηγεμόνα. Η Κύπρος προσφερόταν άνετα για τον ρόλο του «ιδανικού ενόχου» (ο όρος του γνωστού οικονομολόγου Πιζανί-Φερί είχε χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για την Ελλάδα). Τραπεζικός τομέας υπερμεγέθης και υπό χρεοκοπία. Φορολογικός παράδεισος αλλά επίσης «πλυντήριο», κυρίως ρώσων ολιγαρχών και μαφιόζων. Ενα σύστημα εξουσίας γεννημένο και διαπλεγμένο με τις ανωτέρω παθογένειες. Μια λαθεμένη, μικρομέγαλη και αλαζονική αντίληψη για τη γεωπολιτική τής περιοχής, που αναπαράγει τα λάθη του παρελθόντος παρότι τα είχε πληρώσει ακριβά.

Γράφει ο Δημήτρης Ψυχογιός

 Είναι συγκινητικά και ηρωικά τα βίντεο και οι φωτογραφίες: προηγούνται νηπιαγωγεία και δημοτικά και στο τέλος καμαρωτά παρελαύνουν την 25η Μαρτίου τα κοριτσάκια και αγοράκια του Γυμνασίου και Λυκείου Ιερισσού, όπως επιβάλλουν τα μιλιταριστικά ήθη των εθνικών επετείων – φέτος όμως υπάρχει κάτι ξεχωριστό: πολλά παιδιά φορούν μαύρες μπλούζες που γράφουν πάνω με λευκά γράμματα «SOS» ή «ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ;;; 7-3-2013». Ήταν η αποφράς ημέρα που τα ξενόδουλα ΜΑΤ επιχείρησαν να αλώσουν το κάστρο της αντίστασης ενάντια στην επιδρομή των πολυεθνικών μεταλλευτικών εταιρειών που θέλουν να καταστρέψουν το περιβάλλον στις Σκουριές της Χαλκιδικής, 22 χιλιόμετρα μακριά από την Ιερισσό, «όσο απέχει το κέντρο της Αθήνας από τη βιομηχανική Ελευσίνα», διαβάζω εδώ.

Γράφει ο Λουκάς Βλάχος

 

Για μια σειρά ετών παρατηρούμε ότι το Τμήμα Φυσικής (ΤΦ) στο ΑΠΘ υποδέχεται τρία τουλάχιστον (στατιστικά μιλώντας πάντα) σύνολα φοιτητών: 1) Ενα 60% που θα έπρεπε να το συμβουλέψουμε να αλλάξει καριέρα γιατί βρέθηκε εκεί «κατά λάθος» και θα ταλαιπωρηθεί σπουδάζοντας πολλά χρόνια άδικα. 2) Ενα 20% που πήγε πολύ καλά στις εξετάσεις και αντιπροσωπεύει φοιτητές  αποφασισμένους να σπουδάσουν  φυσική, και 3) Ενα 20% που έπρεπε να του δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία για να δούμε αν θα περάσει στην κατηγορία 1) ή 2) στις εξετάσεις του επόμενου  έτους. Συμπερασματικά, μόνο 60 φοιτητές από τους 200 θα έπρεπε να συνεχίσουν στο δεύτερο έτος και πιθανά στο τρίτο να έφταναν τελικά οι 30! Είναι σαφές ότι το 70% των φοιτητών που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο βρίσκονται εκεί γιατί δεν βλέπουν άλλη επαγγελματική διέξοδο και θα συσσωρευτούν σταδιακά στην κατηγορία των «αιώνιων φοιτητών».

Γράφει ο Ηλίας Κανέλλης

  Το καινούργιο τεύχος του «Τάιμ» κυκλοφόρησε με δύο εξώφυλλα. Στο ένα, δύο κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά φιλιούνται περιπαθώς στο στόμα. Στο άλλο, το ίδιο πάθος επιδεικνύουν σε ένα επίσης ερωτικό φιλί δύο άντρες - ο ένας φοράει γυαλιά μυωπίας. Ο τίτλος είναι και στα δύο εξώφυλλα κοινός: «Ο γάμος των γκέι έχει ήδη κερδηθεί». «Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν έχει ακόμη αποφασίσει, αλλά η Αμερική το έχει ήδη κάνει», σημειώνει το περιοδικό, παίρνοντας θέση σε ένα ζήτημα για το οποίο διεξάγεται έντονη, ζωηρή και όχι πάντα πολιτισμένη συζήτηση στην αμερικανική κοινωνία.

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Είναι κρίμα που οι άνθρωποι μαθαίνουν μόνο από τα λάθη τους. Και είναι πολύ κρίμα όταν αυτά τα παθήματα που γίνονται μαθήματα συμβαίνουν δίπλα μας, συμβαίνουν σε μας.

Μέσα σε 10 μέρες είδαμε το «what if». Την εναλλακτική πραγματικότητα που κι εδώ στην Ελλάδα τόσο φλογερά μας προπαγάνδιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Η Κύπρος αντίκρισε την άβυσσο μόνο με την ορατή προοπτική της άτακτης χρεοκοπίας, ούτε καν με την ίδια τη χρεοκοπία. Κλειστές τράπεζες, όριο ανάληψης στα ΑΤΜ 100 ευρώ, κλειστά βενζινάδικα, καταστήματα που πωλούν μόνο μετρητοίς, ελλείψεις σε φάρμακα και τρόφιμα. Ο λαϊκισμός στα λόγια είναι αήττητος. Υπόσχεται πάντα το τέλειο. Όταν φτάνει η ώρα της πραγματικότητας είναι πια αργά. Ακόμα κι αν αποφευχθεί η πλήρης κατάρρευση, η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Του Μιχάλη Μπάκα

Το κείμενο της Νατάσας Στραχίνη στην «Απλωταριά» ήταν αυτό που με περισσή ευκολία οι δημοσιογράφοι αρέσκονται να λένε «γροθιά στο στομάχι», μόνο που αυτή την φορά η έκφραση αυτή άξιζε να χρησιμοποιηθεί. Το βίντεο του Σύριου πατέρα, που αναζητά τον γιο του που έχει χαθεί από τις 7 Μαρτίου, είναι συγκλονιστικό.

Ο πατέρας ζει στην Ελλάδα και ο δεκατετράχρονος γιος του, που είχε γεννηθεί εδώ και έζησε στη χώρα μας για περισσότερα από 10 χρόνια, χάθηκε στα νερά του Αιγαίου στην προσπάθεια του να επιστρέψει στην Αθήνα στην αγκαλιά του πατέρα του.

Γράφει ο Βασίλης Βενιζέλος

Πολύ ανησυχητικά τα στοιχεία για τη δωρεά οργάνων σώματος στη χώρα μας, στοιχεία τα οποία έδωσε, την Τετάρτη 20 Μαρτίου, σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης Ήπατος!

Ο Σ. Καραταπάνης υπογράμμισε, με εμφανή απογοήτευση, ότι είναι δραματική η μείωση την οποία εμφανίζουν- το πρώτο τρίμηνο του 2013- οι δότες οργάνων, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2012, καθώς -από την αρχή του 2013, μέχρι σήμερα- είχαμε στη χώρα μας μόλις 7 δότες οργάνων, ενώ οι δότες ήταν 16 στο αντίστοιχο περυσινό χρονικό διάστημα...