Μετά από πέντε χρόνια υπέρμετρο λαϊκισμό ανεξέλεγκτη μνημονιακη φιλοσοφία και ένα ξεπερασμένο πελατειακό ρουσφετολογικό κράτος στο πρόσφατο παρελθόν, οι εκάστοτε κυβερνώντες υπόσχονταν διαχρονικά μια διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς σοβαρό πρόγραμμα, χωρίς μέλλον, προοπτική, εφήμερη χωρίς σωστή παραγωγική αναπτυξιακή πορεία, παρουσιάζοντας πρόχειρους σχεδιασμούς και διορίζοντας χιλιάδες κομματικούς ψηφοφόρους στο Δημόσιο, κάνοντας ένα τεράστιο κράτος ....στο όνομα της Δημοκρατίας το οποίο τώρα θέλουν χωρίς να μπορούν να το μεταρρυθμίσουν αφανίζοντας αυτά τα παιδιά τα οποία οι ίδιοι διόριζαν.
Με αυτό τον τρόπο οδηγούσαν τους πολίτες στον ψεύτικο κόσμο των υποσχέσεων και του ρουσφετιού, τις αμαρτίες των οποίων πληρώνουμε τώρα.
Μας έμαθαν στο χρηματιστήριο τα οικονομικά παράγωγα και πως να φόρο διαφύγουμε με εταιρίες ομόλογα και τα τυχερά παιχνίδια, για μια επίπλαστη και εφήμερη ευημερία , με μοναδικό σκοπό να διατηρήσει το πολιτικό σύστημα την καρέκλα της εξουσίας, με στόχο την επανεκλογή τους στην επόμενη τετραετία χωρίς όμως να αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις μέσα στο ευρωπαϊκό μας σπίτι, όπως θέλουν να την αποκαλούν ορισμένοι αρρωστημένοι πολιτικοί μας την Ευρωπαϊκή ένωση.
Έτσι σήμερα αυτοί οι μας κυβερνούσαν να γίνονται τιμητές και αυστηροί κριτές και τιμωροί των πολιτών στα πλαίσια των μνημονίων αυτοί οι οποίοι κομματικά μας διέφθειρα ν θέλουν να μας σώσουν
Η διαμόρφωση της πολιτικής προσωπικότητας του πολίτη, μέσα στη χώρα μας γινόταν και γίνεται, σε ένα πολιτικό περιβάλλον με ψεύτο- ιδεολογίες του προσωπικού συμφέροντος , υποσχέσεων, και παροχών από τους πολιτικούς και υποχρεώσεων από τους πολίτες να ψηφίζουν τους εκλεκτούς ρουσφετολόγους πολιτικούς του κάθε κόμματος διαγράφοντας την αξιοκρατία την ισονομία την κοινωνική δικαιοσύνη από την κοινωνία
Ένα πολιτικό σύστημα το οποίο λίγα χρόνια διατήρησε την πολιτική του αξιοπρέπεια και τον πολιτικό του πολιτισμό, με ότι αυτό μπορεί να περικλείει σε αυτές τις λέξεις,......πολιτικός πολιτισμός..... όπως συνηθίζουν να λένε οι επαγγελματίες πολιτικοί
Έτσι δημιούργησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης ένα πελατειακό κράτος με ρουσφετό εξαρτώμενους απαιτητικούς ανεύθυνους και φυγόπονους πολίτες επιδιώκοντας τον εύκολο πλουτισμό, αποκτώντας αρκετοί οικονομικό λίπος παρανομώντας έχοντας καμάρι την φοροκλοπή που χρόνια κυρίως αυτούς ακόμα και τώρα η πολιτεία δεν μπορεί συστηματικά να εντοπίσει ...και να συλλάβει την φοροδιαφυγή.
Έτσι η φοροκλοπή ήταν και είναι εθνικό σπορ των περισσότερων πολιτών οι οποίοι ασκούν το μικρο ή μεγάλο επιχειρείν με πολύ καλές επιδόσεις φοροκλοπής σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Μια πολιτεία χωρίς μακροχρόνια προγράμματα και προοπτικές για νοικοκύρεμα και μεταρρυθμίσεις του κράτους και περιστολή της σπατάλης ,συνεχίζει να καταρρέει με μηδενική ανάπτυξη καταφεύγοντας σε συνεχή δανεισμό από τοκογλύφους παγκοσμίου φήμης.
Έτσι οι πολίτες και πολιτικοί συνήθιζαν και αλληλοθαυμάζονταν κλεισμένοι στο κομματικό τους περιβάλλον με τα εκατέρωθεν συμφέροντα τους ενώ πίστευαν // στο αυτός είναι δικός μας και ότι αυτό είναι κανόνας //και αυτούς πρέπει να προσέχουμε για να είναι αρεστοί οι πολίτες στο κάθε κόμμα το οποίο έχει την διακυβέρνηση της χώρας και έτσι ώστε η κυβέρνηση να φροντίζει τα δικά της παιδιά.
Τα κοινωνικό-οικονομικά-πολιτικά συστήματα σήμερα έχουν μια φαινομενική δημοκρατική ελευθερία του λόγου που συγκρούεται και συνθλίβεται στην πατρίδας μας μέσα σε μια ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική Οικονομική Δικτατορία, μια κακοήθη εξαλλαγή της Δημοκρατίας η οποία επιβάλει με χωρίς τελειωμό, -εισφορές, φόρους, χαράτσια, έχοντας δημιουργήσει εκατομμύρια αγανακτισμένων πολιτών σε ανεργία και εθνική κατάθλιψη στο όνομα της Ευρωζωνης και της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας και της φτώχειας η οποία δεν οδηγεί πουθενά.
Αποδεικνύεται ότι είμαστε ανέτοιμοι επιπόλαιοι και αναξιόπιστοι στα λόγια και στα έργα για να συμπορευτούμε με τους Ευρωπαίους έτσι ώστε να δεχόμαστε ακόμη και σήμερα τεχνικούς συμβούλους για να προ κόψουμε ως κράτος στην Ε Ε.
Όλα αυτά ήταν και είναι αποτέλεσμα της προχειρότητας της κάθε κυβέρνησης ,του παρελθόντος αφού το μεγαλύτερο μέρος του κυβερνητικού τους έργου ήταν και είναι η πολιτική του ατόμου και όχι του κοινωνικού συνόλου δηλαδή το μεγαλύτερο εφόδιο των περισσότερων πολιτικών των περασμένων κυβερνήσεων και όλων πριν των μνημονίων ήταν και είναι η ρουσφετολογική τους ικανότητα να μπορέσουν να υποσχεθούν, παροχές και ψεύτικο πλούτο προς το άτομο και όχι προς το σύνολο ώστε να κατακτήσουν το κοινοβούλιο.
Αυτό ήθελε και εκμεταλλεύτηκε ο πολίτης έτσι ώστε να υπάρχει ένας περίεργος δεσμός μεταξύ πολίτη και πολιτικού Επομένως πολίτες και πολιτικοί είναι συνένοχοι για αυτά τα οποία βιώνουμε σήμερα.
