Και μετά, το κορίτσι κοίταζε το φακό με ένα βλέμμα γεμάτο αλήθεια και προσμονή και φανέρωνε το όνειρό της: να ξεκινήσει φυσιοθεραπείες, να μπορέσει να περπατήσει για να ξαναδεί τους γονείς της που ζούνε ως πρόσφυγες στη Γερμανία. «Να ξανασμίξουμε όλοι μαζί, να σμίξει η οικογένειά μου, αυτό θέλω πιο πολύ», έλεγε η μικρή.
Η Ρετζίν Μουσταφά το κατάλαβε. Και η κυρία που κάποτε είχε οικογένεια και τώρα δεν έχει πια και περνάει τις γιορτές μόνη, η κυρία που τη βλέπεις κάθε χρόνο, παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς, ρεπορτάζ στα δελτία ειδήσεων, η κυρία που στρώνει το τραπέζι της με ένα μόνο σερβίτσιο κι αυτή η κυρία το έχει καταλάβει, το έχει νιώσει στο μεδούλι της. Η ουσία της ζωής είναι οι δικοί μας άνθρωποι, το να είμαστε μαζί τους.
«Να ξανασμίξουμε όλοι μαζί, να σμίξει η οικογένειά μου, αυτό θέλω πιο πολύ», έλεγε η μικρή
Ποιος Χριστός, ποια γέννηση; Πόσοι άνθρωποι χαίρονται γιατί τα Χριστούγεννα γεννήθηκε ένα θείο βρέφος σε μια φάτνη; Οι περισσότεροι χαιρόμαστε γιατί είναι μια ευκαιρία να δούμε τους δικούς μας ανθρώπους. Να μαγειρέψουμε όλοι μαζί, να μαζευτούμε γύρω από ένα τραπέζι με τους γονείς, τους παππούδες, τους θείους, τα ξαδέλφια, τους καλούς φίλους που είναι κι αυτοί η οικογένεια που έχουμε επιλέξει, να μαζευτούμε και να τους νιώσουμε γύρω μας. Τους δικούς μας ανθρώπους.
Τί νόημα θα είχαν οι γιορτές χωρίς αυτούς; Τί νόημα έχει ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς να βάζεις από κάτω δώρα για τους αγαπημένους σου; Χωρίς να το κοιτάτε παρέα ν' αναβοσβήνει; Οι γιορτές είναι οι άνθρωποί μας. Και η ζωή μας το ίδιο. Τέλος.
ΥΣ: Η Ρετζίν Μουσταφά το κατάλαβε. Εσύ;