Στο νου μου έρχεται η παροιμία που λέει ότι κάθε νόμισμα έχει δυο πλευρές. Δεν ξέρω ποιος πρωτοείπε αυτή τη φράση, αλλά αποδείχτηκε πως σε όλες τις περιπτώσεις η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Τα πάντα στη ζωή διαθέτουν τη θετική και την αρνητική τους πλευρά και πολλές φορές, ενώ θα νιώθεις πως κάτι έχεις χάσει, παράλληλα θα έχεις κερδίσει κάτι άλλο. Ακόμη και η πιο δύσκολη κατάσταση ίσως να έχει κάτι ευνοϊκό να σου προσφέρει. Ξέρω πως ακούγεται κάπως κλισέ, αλλά ξέρω επίσης πως η πραγματικότητα σε έχει οδηγήσει πολλές φορές σε αυτό το συμπέρασμα. Τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο, τίποτα δεν είναι μόνο καλό ή μόνο κακό.
Λένε πως ένα ποτήρι μπορεί κανείς να το δει μισοάδειο, ενώ ταυτόχρονα, το ίδιο ποτήρι, κάποιος άλλος μισογεμάτο. Κι εκεί αντιλαμβάνεσαι πως πρόκειται πάλι για δύο πλευρές. Πάλι δύο αντιθέσεις. Υπαρκτές και αυτές. Και ποιος μπορεί να διαψεύσει το υπαρκτό; Θα πεις πως είναι τρελός όποιος το κάνει. Κι όμως, η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να σε διαψεύσει, καθώς μπορεί να το κάνει αυτός που αντικρίζει το ίδιο γεγονός, την ίδια κατάσταση με τη δική του ματιά. Κι εσύ μένεις να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να βλέπετε το ίδιο ως διαφορετικό! Είναι δυνατόν. Γιατί ο καθένας μας είναι εφοδιασμένος με αυτό που ονομάζουμε "κριτική ικανότητα". Ζει, βλέπει, κρίνει, συμφωνεί, διαφωνεί. Και ναι… το ποτήρι μπορεί τελικά να είναι και μισοάδειο και μισογεμάτο. Σημασία έχει από που θα επιλέξεις να το κοιτάξεις!
Βιργινία
