Καθαρά Δευτέρα σήμερα και οι αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία έκαναν την εμφάνισή τους στο μυαλό μου. Πέταγμα του χαρταετού στην εξοχή με πολύ κέφι και χαρά. Ωραίες στιγμές, ανέμελες, που σου αφήνουν μια γλυκιά μελαγχολία όταν έρχονται στην επιφάνεια…
Στο σχολείο μας μάθαιναν πως η σημερινή μέρα ονομάστηκε έτσι γιατί είναι η μέρα που σηματοδοτεί την πνευματική και σωματική κάθαρση των Χριστιανών. Εγώ, όμως, πιο πολύ νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για την ψυχική κάθαρση. Νιώθω ότι αυτή είναι που χρειαζόμαστε όλοι περισσότερο και είναι αυτή που λείπει πιο πολύ από καθετί άλλο από τους ανθρώπους. Δυστυχώς τους καιρούς μας μόνο “καθαρούς” δεν τους λες. Αρκεί να κοιτάξεις λίγο γύρω σου για να το καταλάβεις ή να παρακολουθήσεις έστω για μια στιγμή τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. ΤΟ ΧΑΟΣ. Τι μας μένει να σώσουμε τελικά; Τι μένει να κρατήσουμε έστω λιγάκι καθαρό μέσα σε όλα αυτά; Μήπως την ψυχή μας; Τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο ίσως μας φανεί λιγάκι πιο εύκολη η αντιμετώπιση του χάους.
Επειδή, όμως, δεν θέλω να βαρύνω κι άλλο το κλίμα μια τέτοια μέρα, θα αφήσω κατά μέρος την ρυπαρότητα των καιρών και θα εστιάσω στη χαρά και τη ζεστασιά που βρίσκουμε στη συντροφικότητα! Γι’ αυτό θα κλείσω με μόνη ευχή και ελπίδα να νιώθετε ακριβώς έτσι αυτή τη στιγμή μαζί με όσους αγαπάτε!
Καλή Σαρακοστή!
Βιργινία
