Η επιστολή αναφέρει:
Ο Όμιλος Προστασίας Περιβάλλοντος και Αρχιτεκτονικής κληρονομιάς Λήμνου «ΑΝΕΜΟΕΣΣΑ», παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο παραλιακό μέτωπο του Ρωμέικου Γυαλού στη Μύρινα, λόγω των πρόσφατων έντονων καιρικών φαινομένων.
Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που οι θυελλώδεις δυτικοί άνεμοι και οι σφοδροί κυματισμοί έχουν προκαλέσει σημαντικές καταστροφές στο παραλιακό τοιχίο - κρηπιδότοιχο του Ρωμέικου. Είναι όμως η πρώτη φορά που η καταστροφή είναι τόσο μεγάλη και εκτεταμένη, με τεράστιες επιπτώσεις και στον διαμορφωμένο παραλιακό χώρο στον οποίο δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις.
Ενώ το παραλιακό αυτό τεχνικό έργο της δεκαετίας του ’60, έχει αρκετές φορές αποκατασταθεί με αποσπασματικές προσεγγίσεις και ενώ σχετικά πρόσφατα το παράκτιο μέτωπο του Ρωμέικου Γυαλού είχε και πάλι κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για μικρότερης έκτασης ζημιές, τίποτα δεν μπόρεσε να αποτρέψει την πρόσφατη μεγάλη καταστροφή, που έθιξε και το ήδη επισκευασμένο τμήμα.
Από τα παρά πάνω λοιπόν προκύπτουν κάποια συμπεράσματα που αν δεν τα λάβουμε σοβαρά υπόψη όλοι μας (τοπικές αρχές - φορείς - μελετητές - τοπική κοινωνία) θα είμαστε στο «ίδιο έργο θεατές» και στο μέλλον.
Η μη λελογισμένη και μη βιώσιμη ανάπτυξη εκφράζεται με το «καλύτερο» παράδειγμα της, στην αποτυχημένη διαχείριση του παραλιακού μετώπου του Ρωμέϊκου Γιαλού. Όταν κατασκευάζουμε και ταυτόχρονα παραβιάζουμε τη φύση, με ανεπαρκή ουσιαστικά σχεδιασμό, καταλήγουμε να έχουμε μόνο «όφελος» με ημερομηνία λήξης και μάλιστα σύντομη! Η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειές της, δεν είναι κινδυνολογία περιβαλλοντικών οργανώσεων ή κάτι που αφορά στο μέλλον και στους άλλους. Βιώνουμε τα αποτελέσματά της σήμερα και τα βλέπουμε αποτυπωμένα στο πληγωμένο παραλιακό μέτωπο του Ρωμέϊκου Γιαλού.
Μια επίσκεψη στο σημείο θα πείσει και τον πιο δύσπιστο, ειδικά αν σκεφτούμε ποια θα ήταν η κατάσταση αν αυτό είχε συμβεί λίγο πριν ή κατά τη διάρκεια της έναρξης της θερινής περιόδου, αν δηλαδή άνθρωποι καθόντουσαν ν’ απολαύσουν - εκεί - την μανιασμένη θάλασσα.
Τα καλά παραδείγματα του τμήματος της φυσικής παραλίας που παρέμεινε άθικτη και ακόμη του τμήματος που συγκρατήθηκε από την κατεδάφιση χάρη στην παρουσία των τζιτζιφιών, πρέπει να μας δώσουν κάποια μαθήματα.
Η άμεση αποκατάσταση λοιπόν των ζημιών, άρα του παραλιακού τοιχίου και του συνεχόμενου χερσαίου τμήματος μέχρι τον δρόμο, όσο και αν είναι επιβεβλημένη για λόγους ασφαλείας και αποφυγής ατυχήματος καθώς και για την ομαλή λειτουργία των επιχειρήσεων το ερχόμενο καλοκαίρι, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί τη μοναδική παρέμβαση, αλλά μόνο βραχυπρόθεσμη λύση ανάγκης.
Η μακροχρόνια εγκατάλειψη από την πολιτεία ενός σημαντικού φυσικού και ιστορικού τοπόσημου του νησιού που συμβάλει στην τουριστική ανάπτυξη του, δημιουργεί σήμερα ακόμη μεγαλύτερες υποχρεώσεις να πάψουμε να συντηρούμε ένα λάθος. Είναι ανάγκη λοιπόν να ξεκινήσει άμεσα μια διαδικασία ολοκληρωμένου σχεδιασμού και μελέτης του Ρωμέϊκου Γυαλού. Αυτή, κατά την άποψη μας, πρέπει να έχει ως βάση της τον σεβασμό στη μορφολογία της παραλίας και τα φυσικά χαρακτηριστικά της, το τοπίο και την ιστορία του Ρωμέϊκου Γυαλού, όπως αυτά προκύπτουν από τα ιστορικά δεδομένα (αφηγήσεις, φωτογραφίες, σκίτσα κλπ). Δηλαδή ως της εμβληματικής παραλίας της Μύρινας, που η αμμουδιά της ξεκινούσε από τα βράχια του Κάστρου και κατέληγε στα αντίστοιχα του «Μονόπετρου». Μια παραλία που διαχρονικά αποτελεί χώρο ανάπτυξης ανθρώπινων δραστηριοτήτων, οι οποίες έχουν αποτυπωθεί με ποικίλους τρόπους και που αναμφίβολα έχει κάθε δυνατότητα να φιλοξενήσει αρμονικά λουόμενους, παιδικές χαρές, επιχειρήσεις, κατοίκους και επισκέπτες, χωρίς όμως να βιάζει τη φύση.
Στο πλαίσιο της ανάγκης αποτίμησης της σημερινής κατάστασης και των απειλών που αυτή εγκυμονεί αλλά και αναζήτησης βέλτιστων ολοκληρωμένων προσεγγίσεων, η «Ανεμόεσσα» ζήτησε τη συνδρομή έμπειρων ειδικών.
Η πρόσφατη οργανωμένη επίσκεψη του Χάρη Αντωνόπουλου, πολιτικού μηχανικού και λιμενολόγου από τη ΜΑΡΝΕΤ και του Τάκη Παναγιωτόπουλου πολιτικού μηχανικού από το Γραφείο Παπαγιάννη, δυστυχώς επιβεβαίωσε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς μας. Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στη σοβαρότητα των ζημιών που παρατηρούνται σε όλο το μήκος του παραλιακού μετώπου και όχι αποκλειστικά εκείνων που οδήγησαν στις ορατές καθιζήσεις. Παράλληλα όμως τονίστηκε και η άμεση ανάγκη αποκατάστασης και συντήρησης της γέφυρας του ρέματος η οποία κρίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη στάθμευση και διέλευση τροχοφόρων!
Κατά την επίσκεψή τους στο γραφείο των Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Λήμνου, ενημερώθηκαν και εξέθεσαν στην διευθύντρια κ. Όλγα Βουλγαροπούλου και στον αρμόδιο Αντιδήμαρχο κ. Γιώργο Δημάρη τους προβληματισμούς τους και τις εκτιμήσεις τους. Όπως μας μετέφεραν: «η υπάρχουσα κατάσταση δεν είναι βιώσιμη και μάλιστα θα επιδεινώνεται με την κλιματική αλλαγή. Υπάρχουν όμως τεχνικές λύσεις, περιβαλλοντικά ευαίσθητες -και χωρίς τεχνητούς ύφαλους- που μπορούν αφενός να απαντήσουν στα προβλήματα των συνεχών υποσκαφών και φθορών του κατακόρυφου μετώπου και αφετέρου να υποστηρίξουν τη ταυτόχρονη σταδιακή ανάκτηση της αμμώδους παραλίας του Ρωμέικου που προϋπήρχε της κατασκευής των κατακόρυφων τοιχίων, χωρίς παράλληλα να διαταραχθεί η λειτουργία των χώρων αναψυχής.»
Με βάση τα πιο πάνω είναι ανάγκη υπεύθυνα να δράσουμε τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα -με ευρύτερα έργα ανάπλασης του Ρωμέικου, από το Κάστρο μέχρι και τα Ρηχά Νερά- ενσωματώνοντας και αξιοποιώντας τους σημαντικούς κοινόχρηστους χώρους. Τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν σε βάθος χρόνου (εν όψει και πρόσθετων φαινομένων που συνδέονται με τη κλιματική αλλαγή) και με κριτήρια ασφάλειας, βιωσιμότητας, λειτουργίας του χώρου και ποιότητας περιβάλλοντος. Οι λύσεις οφείλουν να δοθούν με πρωτοβουλία του Δήμου και την υποστήριξη της κοινωνίας, στοχεύοντας στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής και στην ασφάλεια. Η «Ανεμόεσσα» θα υποστηρίξει κάθε σχετική προσπάθεια.
Ο Ρωμέϊκος Γιαλός είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της Μύρινας και του νησιού μας, ένας πόλος αναψυχής και ανάπτυξης και μας αφορά όλους!
