Όπως αναφέρεται:
«Εκατόν δύο χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη θλιβερή επέτειο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Τρομοκρατία, ομαδικές οργανωμένες δολοφονίες, κρεμάλες, βιασμοί, λεηλασίες, εργατικά τάγματα και ξεριζωμός, σημάδεψαν για πάντα την ιστορία και τη ψυχή των Ελλήνων του Πόντου.
Δυστυχώς για ακόμη μια φορά φέτος λόγω των δύσκολων καταστάσεων που επέβαλλε η πανδημία καλούμαστε να τιμήσουμε σιωπηλά χωρίς εκδηλώσεις, τη μνήμη των 353.000 αγωνιστών και αθώων θυμάτων, καλούμαστε να θυμηθούμε και να βιώσουμε ξανά, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, το δράμα και την προσφυγιά ενός από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα κομμάτια του Ελληνισμού.
Με τη σιωπή αλλά και τη σκέψη μας στην αλησμόνητη πατρίδα του Πόντου και στους Πόντιους αδερφούς μας που συνεχίζουν να διατηρούν μνήμες και παραδόσεις κρατώντας άσβεστη τη φλόγα του Πόντου,υποσχόμαστε πως θα συνεχίσουμε να υπηρετούμε την ποντιακή μουσικοχορευτική παράδοση κρατώντας τη σημαία του Πόντου ψηλά κι εδώ στην ακριτική Λήμνο. Το Τμήμα Ποντιακών Χορών του Ομίλου μας το οποίο λειτούργησε με μεγάλο αριθμό χορευτών στους οποίους οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ, μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν θα επιστρέψει κανονικά στη λειτουργία του και θα πραγματοποιήσει όλα οσα είχαμε σχεδιάσει,μεταξύ των οποίων και την λειτουργία παιδικού ποντιακού τμήματος.
Το Τικ, το Ομάλ, ο Κότσαρης, η Σερενίτσα, θα "αγκαλιάζονται" χορευτικά με τον Κεχαγιάδικο, το Πάτμα και τον Κατσιβέλικο και θα μας θυμίζουν όλα αυτά που μας ενώνουν κι όλα αυτά για τα οποία θα πρέπει να είμαστε περήφανοι.
Ας παραδειγματιστούμε από τον αγώνα των Ποντίων αδελφών μας, αλλά κι απ τη δύναμη και το πείσμα τους να συνεχίζουν χρόνια τώρα μακριά απ την αγαπημένη πατρίδα και να διατηρούν τις ποντιακές παραδόσεις, την όμορφη ντοπιολαλιά τους, τα τραγούδια και τους χορούς τους κι ας μη ξεχάσουμε ποτέ πως φεύγοντας απ τον αγαπημένο τόπο πήραν μαζί μόνο τη ψυχή τους που ήταν τόσο δυνατή, ώστε τους έδωσε φτερά για να κρατούν τον Πόντο ως "άστρον φωτεινόν όψε σήμερον και πάντα..."».
