Ο ταλαντούχος φωτογράφος θέλησε να παρουσιάσει με την ιδιαίτερη καλλιτεχνική του ματιά το έθιμο του Αϊ-Γιαννιού που περνά από γενιά σε γενιά στο νησί της Λήμνου και όχι μόνο.
Ένα κλικ και λίγα λόγια από το Μάνο Σπαρή στον «Φωτογράφο»:
Στις 21 Ιουνίου, το βράδυ, στα τρίστρατα των δρόμων σε κάθε χωριό, σε κάθε γειτονιά ανάβουν φωτιές, οι γνωστές φωτιές του Αϊ- Γιάννη. Συναγωνίζονται μάλιστα για το ποια γειτονιά θα παρουσιάσει την καλύτερη και μεγαλύτερη φωτιά, φροντίζοντας για αυτό από πριν, ώστε να υπάρχουν συγκεντρωμένα ξύλα και κληματσίδες.
Η φωτιά εξαγνίζει και διώχνει το κακό και χαράζει με την πύρινη φλόγα της μια καινούργια αρχή. Συνδυάζεται βέβαια με την ελληνική αρχοντιά, αφού οι νέοι πηδώντας τη φωτιά, προβάλλουν την παλικαριά τους. Οι φωτιές του Αϊ- Γιάννη ονομάζονται κατά τόπους αναφωτάριες, λαμπράτσες, φουμταριές και μπουμπούνες και εδώ στη Λήμνο «Κακανούρες».
Πρώτα τις πηδούν φυσικά οι πιο τολμηροί μέχρι να κατακαθίσει η φλόγα και ακολουθούν οι υπόλοιποι. Μέσα στη φωτιά ρίχνουν παλαιά σύνεργα της αγροτικής ζωής αλλά και Μαγιάτικα στεφάνια κρεμασμένα στις πόρτες των σπιτιών από τον Μάη.
Σε άλλες περιοχές ανά την Ελλάδα κάποιοι κρατούν μια πέτρα και την ώρα που πηδούν πάνω από τη φωτιά, την πετούν πίσω, πάνω από το κεφάλι τους λέγοντας: «ας φύγουν όλα τα κακά», ή «σίδερο η μέση μου, πέτρα το κεφάλι μου». Πηδούσαν τη φωτιά 3 φορές, μια που ο αριθμός 3 είναι συμβολικός και άμεσα συνδεδεμένος με την παράδοση και τα θρησκεία μας.
Αυτό το έθιμο στο οποίο λάβαινα κι εγώ μέρος όταν ήμουν πιο μικρός, θέλησα να φωτογραφίσω έτσι όπως ήθελα εγώ και το ένιωθα, επιβλητικά για να δείχνω την ένταση των παιδιών που πηδάνε πάνω και μέσα από τη φωτια…
Στο ίδιο τεύχος φιλοξενείται η φωτογραφία ενός ακόμη Λημνιού φωτογράφου. Ο Βασίλης Πρωτόπαπας «αιχμαλώτισε» τη μίνιμαλ αισθητική ενός γραφικού σπιτιού στο Παλιό Πεδινό της Λήμνου προβάλλοντας την αρχιτεκτονική του νησιού, ενώ δηλώνει εντυπωσιασμένος από το συνδυασμό των χρωμάτων και τη λεπτομέρεια.
Λεπτομέρεια αρχιτεκτονικής από τη σκάλα διατηρητέου κτίσματος στο χωριό Παλιό Πεδινό της Λήμνου, όπου με εντυπωσίασε ο συνδυασμός των χρωμάτων και η λεπτομέρεια στα κάγκελα. Η σύνθεση του κάδρου έγινε έτσι ώστε να υπάρξει ένα απλό γραφιστικό ύφος εκμεταλλευόμενος τις αρχιτεκτονικές γραμμές του κτιρίου...
