Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Πρόσωπα>>Σώτη Τριανταφύλλου - Συνέντευξη με αφορμή την πρόσφατη βράβευση της

banner roots

Σώτη Τριανταφύλλου - Συνέντευξη με αφορμή την πρόσφατη βράβευση της
10.11.2012 | 15:30

Σώτη Τριανταφύλλου - Συνέντευξη με αφορμή την πρόσφατη βράβευση της

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Πρόσωπα

Από το 1975 ως το 1979 σπούδασε Φαρμακευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της στο εξωτερικό (Ιστορία και Πολιτισμούς στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και Ιστορία της Αμερικάνικης Πόλης στη Νέα Υόρκη). Αργότερα, γυρίζοντας στην Αθήνα τελείωσε το τμήμα γαλλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πέρα από τη συγγραφική της δραστηριότητα, έχει εργαστεί ως μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων, αρθρογράφος σε εφημερίδες αλλά και ως καθηγήτρια της Ιστορίας του Κινηματογράφου καθώς και της Αμερικανικής Ιστορίας.

 

Στις 2 Νοεμβρίου 2009 δέχθηκε επίθεση με αβγά από ομάδα αντιεξουσιαστών, κατά την παρουσίαση του βιβλίου της "Ο χρόνος πάλι". Οι νεαροί της ζήτησαν να αποχωρήσει και να παρουσιάζει τα βιβλία της στο Κολωνάκι, ενώ η ίδια δήλωσε: "Η ενέργεια δείχνει το κοινωνικό μίσος που θεωρείται επαναστατικό, ενώ είναι συντηρητικό". H Τριανταφύλλου είχε δεχθεί απειλές και στο παρελθόν [1] κυρίως εξ'αιτίας της στάσης υπέρ της εργοδοσίας, αναφορικά με την απόλυση δύο υπαλλήλων των εκδόσεων Πατάκη, και των κινητοποιήσεων που είχε πραγματοποιήσει για το ζήτημα το Σωματείο Βιβλίου-Χάρτου καθώς και αναφορικά με τις απολύσεις εργαζομένων στο τμήμα διανομής της Athens Voice.

Συνέντευξη στην Αλεξία Καλογεροπούλου

Πρόσφατα, μια γυναίκα, γεννημένη το 1973, μου είπε ότι είστε η συγγραφέας που εκπροσωπεί τη γενιά της. Νιώθετε το ίδιο; Πιστεύετε ότι εκπροσωπείτε τη συγκεκριμένη γενιά;

Δεν εκπροσωπώ κανέναν και τίποτα "εκ προθέσεως", αλλά καταλαβαίνω πώς μπορεί να νιώθει κανείς μέσα από τα βιβλία και τη δημόσια γνώμη και εικόνα ενός άλλου ανθρώπου. Όσο για μένα, νιώθω ότι δεν "ανήκω" σε καμιά γενιά - ιδιαίτερα δεν ανήκω στη γενιά του 1957. Πιστεύω ότι εμείς οι 55άρηδες έχουμε μείνει πολύ πίσω κι ότι παριστάνουμε τους νέους προσπαθώντας να τους μιμηθούμε. Είναι εξευτελιστικό και δεν το επιθυμώ για τον εαυτό μου. Οι γονείς μας τουλάχιστον είχαν το θάρρος της γνώμης τους: μας κοιτούσαν με απελπισία μουρμουρίζοντας "Πού οδεύει ο κόσμος;;;!!" - το "χάσμα των γενεών" αποτύπωνε μια πρόοδο, μια αλλαγή. Σήμερα, οι 55άρηδες σαν εμένα βγαίνουν στον δρόμο μαζί με τους κουκουλοφόρους: μην τύχει και δεν θεωρηθούμε επαναστάτες... Αυτό είναι απώλεια της ταυτότητας και άρνηση της ωριμότητας. Όταν ακούω συνομηλίκους μου να χρησιμοποιούν το νεανικό ιδίωμα μού έρχεται να σπάσω κάτι.

Είστε επαναστάτρια;

Είμαι εναντίον των πολλαπλών κατεστημένων. Και βλέπω με καχυποψία όλες τις ιδέες που γίνονται ηγεμονικές ιδεολογίες.

Υπάρχει κάποιο γεγονός που θα μπορούσατε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή;

Όταν γνώρισα τον φίλο μου τον Χρήστο, μεγαλώσαμε κι οι δυο χωρίς καθόλου να ψηλώσουμε. Η φιλία με τον Χρήστο με βοήθησε να ενηλικιωθώ, ενώ ο πρόωρος θάνατός του το 1998 ήταν, για μένα, μια μεγάλη απώλεια που συνετέλεσε ωστόσο στην προσωπική μου ισορροπία. Ας πούμε ότι κατανόησα σε βάθος τι έχει σημασία και τι δεν έχει σημασία.

 

Τι σας συνδέει με την Αμερική; Γιατί τα ταξιδεύετε τόσο συχνά εκεί;

Έχω σπουδάσει και εργαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και το γνωστικό μου αντικείμενο είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Παρίσι σπούδασα αμερικανική ιστορία και πολιτισμό, στη Νέα Υόρκη ιστορία της αμερικανικής πόλης. Τέλος, είμαι δημοσιογράφος με 30ετή πείρα στις αμερικανικές υποθέσεις. Εξαιτίας αυτής της προσωπικής ιστορίας, οι ΗΠΑ είναι για μένα μια ακόμη πατρίδα και συμμετέχω σε πολλές από τις δραστηριότητες που τις αφορούν. Νιώθω, αντί για "άπατρις" όπως μερικοί άνθρωποι, "τρίπατρις" - η τρίτη πατρίδα είναι φυσικά η Γαλλία. Και, όπως είναι φυσικό -εφόσον περνώ πολύ χρόνο στις ΗΠΑ και είμαι, κατά κάποιον τρόπο, "ειδήμονας" στην αμερικανική ιστορία (ιδιαίτερα στον Ψυχρό Πόλεμο)- βρίσκω τον αντιαμερικανισμό μέρος μιας κοινωνικής παθολογίας που οφείλεται σε άγνοια και προκαταλήψεις. 

Είστε ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα των Αμερικανικών εκλογών;

Είμαι πολύ ευχαριστημένη και πιστεύω ότι οι ψηφοφόροι του Μπαράκ Ομπάμα, ιδιαίτερα οι λευκοί μεσοαστοί που θα μπορούσαν να ψηφίσουν Μιτ Ρόμνι (αλλά δεν ψήφισαν), είναι από τους καλύτερους ανθρώπους στον κόσμο. Χαίρομαι να βρίσκομαι ανάμεσά τους. Όσο για την προεδρία Ομπάμα, για τις προκλήσεις, τις υποσχέσεις και για το τι μπορεί να γίνει, είναι μια μακρά συζήτηση η οποία εμπλέκει μια βαθύτερη ανάλυση των ΗΠΑ και του αμερικανικού συστήματος.

Πώς βλέπετε την κατάσταση στη χώρα μας; Ποιος ή τι πιστεύετε ότι μας έφερε ως εδώ; Υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο;

Είμαι πολύ απαισιόδοξη αυτή τη στιγμή αλλά υπάρχουν στιγμές που είμαι λιγότερο απαισιόδοξη. Όπως όλοι οι ιστορικοί έχω μια ευρύτερη εικόνα για τον χρόνο σε σχέση με την ανθρωπότητα. Αλλά, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, έχω αηδιάσει όχι μόνο από τους πολιτικούς αλλά κι από τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Το ερώτημα είναι: γιατί δεν προβλέφτηκε αυτή η κατάσταση; Πώς αφεθήκαμε να φτάσουμε ως εδώ; Ούτε οι Ευρωπαίοι είναι άμοιροι ευθυνών. Θα μπορούσα να είμαι πολύ "αγανακτισμένη": δεν έχω πάρει τίποτα από το ελληνικό κράτος (ούτε επίδομα, ούτε υποτροφία, απολύτως τίποτα!), δεν το έχω κλέψει, ούτε έχω παιδιά που να απολαμβάνουν της δημόσιας παιδείας - και παρ' όλ' αυτά έχω κάνει τα στραβά μάτια σε πολλές παρανομίες και σε αντικοινωνική συμπεριφορά. Θέλω να πω: είμαστε όλοι ένοχοι - όλοι. Μια χώρα όπου ξεσηκώνονται οι υπάλληλοι της Βουλής για να μη χάσουν τα προνόμιά τους -και τελικά δικαιώνονται- είναι αυτόχρημα γελοία. 

Κάποιοι  έχουν ασκήσει αρνητική κριτική για ορισμένες απόψεις σας. Πώς αντιδράτε σε αυτό; Σας στενοχωρεί;

Δεν ασχολούμαι καθόλου με αυτόν τον αντίκτυπο. Είμαι πολύ απασχολημένη (ευτυχώς, σε εποχές που πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, έχω δουλειά-προς το παρόν) και δεν διαθέτω ούτε χρόνο, ούτε ενέργεια να ενημερώνομαι για το τι λέει ο ένας και ο άλλος. Γενικά πιστεύω ότι διαδίδονται πολλές ανοησίες κι ότι τα ένστικτα είναι πρωτόγονα...Αλλά, φανταστείτε να συμφωνούσαμε όλοι σε όλα...Πάντως, αν έχει κάποια σημασία, σε προσωπικό επίπεδο είμαι άνθρωπος μάλλον ανεκτικός προς τις αντίθετες απόψεις: αλλάζω συζήτηση, αποφεύγω τις άκαρπες συγκρούσεις... προσπαθώ να δείξω κατανόηση... Κατά καιρούς έχω τραβήξει στα άκρα αυτή τη συμπεριφορά και μετανιώνω γι' αυτό. Μερικές απόψεις είναι απολύτως απαράδεκτες.

Τι σας εμπνέει;

Οτιδήποτε στην καθημερινότητα μπορεί να με εμπνεύσει. Έχω ένα τετραδιάκι, ένα σημειωματάριο που το κουβαλάω παντού μαζί μου και σημειώνω διάφορες ενδιαφέρουσες στιγμές της καθημερινής ζωής.

Κάποιοι συγγραφείς κάνουν προσχέδια και κρατούν σημειώσεις πριν γράψουν ένα μυθιστόρημα, κάποιοι άλλοι απλώς αφήνονται στη ροή των σκέψεών τους. Εσείς τι από τα δυο κάνετε;

Α, όχι, όχι "στη ροή των σκέψεων"! Το μυθιστόρημα είναι μια περίπλοκη κατασκευή: σημειώσεις, προσχέδια, σκελετοί... Γράψε-σβήσε...

Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς; Ποιοι επηρέασαν τον τρόπο γραφής σας;

Μακρύς ο κατάλογος: Τσέχοφ, Mαρσέλ Προυστ,  Φίλιπ Ροθ, Μαξ Φρις, Τόμας Χάρντυ, Ντ. Χ. Λόρενς, Χανίφ Κιουρέισι, Άιρις Μέρντοχ, Μπότο Στράους, Τόμας Μπέρχαρτ, Τζ. Μ. Κούτσι, Κερτ Βόνεγκατ, Γράχαμ Γκριν, Τσεζάρε Παβέζε, Αλμπέρτο Μοράβια, Ιβάν Μπούνιν... Και πάνω απ' όλους: Χάινριχ Μπελ και Γκύντερ Γκρας.   

Πρόσφατα οι Ιταλοί σάς τίμησαν με το λογοτεχνικό βραβείο  "Francesco Alziator" για το βιβλίο σας "Κινέζικα Κουτιά". Αποτελεί αυτό το βραβείο μια αναγνώριση για το έργο σας; 

Τα βραβεία είναι αστεία πράγματα, όμως δεν μπορείς να τα αρνηθείς εύκολα: η άρνηση ενός βραβείου θεωρείται έλλειψη ευγένειας και προκαλεί αμηχανία. Δεν με ενδιαφέρουν τα βραβεία - καλοσύνη των ανθρώπων που μου απευθύνουν βραβεία αλλά υπάρχουν πάντοτε συγγραφείς που θα τα ευχαριστηθούν περισσότερο από μένα. Στην Ελλάδα τα περισσότερα βραβεία δίνονται μετά από κάμποσα τηλεφωνήματα και τραπεζώματα... Οπότε το πράγμα γίνεται ακόμα πιο αστείο.

Ξεχωρίζετε κάποιο από τα βιβλία σας;

Τα θεωρώ όλα μισο-αποτυχημένα. Αν τα έγραφα τώρα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Ίσως να μην ήταν τόσο διαφορετικό το "Λίγο από το αίμα σου" - επειδή είναι κάπως πρόσφατο...

Μιλώντας για βραβεία, τι γνώμη έχετε για τον Μο Γιαν που τιμήθηκε με  το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας; Κάποιοι τον θεωρούν "βολεμένο" του συστήματος, ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκουν το λόγο του καταγγελτικό.

Δεν τον έχω διαβάσει. Γενικά δεν έχω ιδέα από κινεζική λογοτεχνία. Έχω την τάση να διαβάζω λογοτεχνία στις γλώσσες που ξέρω - έτσι, δεν αποκτώ συνολική εικόνα της λογοτεχνίας. Θαυμάζω την αγγλική λογοτεχνία - πιστεύω ότι είναι ανώτερη όλων: μια μεγάλη παράδοση στη γλώσσα και στην ηθική.

Τι σας κάνει να μελαγχολείτε;

Δεν έχω τάση προς τη μελαγχολία. Κατά καιρούς έχω διάφορες έγνοιες που μου χαλούν τη διάθεση: φοβάμαι για την υγεία μου και για την υγεία αγαπημένων προσώπων.

Τι σας κάνει ευτυχισμένη;

Αν είμαι υγιής δεν έχω ανάγκη από τίποτε άλλο. Το να ξυπνώ το πρωί γεμάτη ενέργεια είναι το θεμέλιο της ευτυχίας.

Νιώθετε κάποιες φορές ότι έχετε πει όλα όσα θα θέλατε να πείτε;

Όχι, δεν τα έχω πει! Έχω κι άλλα! Δείξτε κατανόηση και υπομονή!



Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400

 

youtube channel