Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τότε που στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 2009 το όνομα της Φαραχανί άρχισε να τυγχάνει αναγνώρισης από το διεθνές κοινό. Η ταινία «Τι απέγινε η Ελι» που κέρδισε την Αργυρή Αρκτο έκανε παγκοσμίως γνωστή τόσο την ίδια όσο και τον ιρανό σκηνοθέτη Ασγκαρ Φαραντί (το 2012 κέρδισε το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας με το «Ενας χωρισμός») .
Πίσω στην πατρίδα της πάντως ήταν ήδη αναγνωρίσιμη. Η Γκολσιφτέ Φαραχανί εμφανίστηκε στο θέατρο σε ηλικία έξι ετών και έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο της στα 14, στην ταινία «Derakhte Golabi» (Η αχλαδιά), για την οποία κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ του Φαζρ. Από την Ιρανική Επανάσταση το 1979 και μετά η Φαραχανί είναι η πρώτη ιρανή ηθοποιός που τόλμησε να παίξει σε αμερικανική παραγωγή. Το χολιγουντιανό ντεμπούτο της έγινε το 2008 με την «Πλεκτάνη» του Ρίντλεϊ Σκοτ, πλάι στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και στον Ράσελ Κρόου. Βέβαια, «άλλο να νιώθεις βασίλισσα στη λίμνη και άλλο ψαράκι στην απεραντοσύνη του ωκεανού», δήλωνε η ίδια για την «προαγωγή» της. Αυτό δεν θα ήταν το μοναδικό πρόβλημά της. Σαν να μην έφτανε που το ίδιο το θέμα της «Πλεκτάνης» ήταν ενοχλητικό για τους Ιρανούς (η δράση της CIA στη Μ. Ανατολή), η Φαραχανί τόλμησε να εμφανιστεί στην πρεμιέρα της ταινίας στο Λος Αντζελες χωρίς μαντίλα.
Επικηρυγμένη στο Ιράν
Η κυβέρνηση της απαγόρευσε να δουλέψει στη χώρα της. Αγνόησε την απαγόρευση και έπαιξε στην τελευταία μέχρι σήμερα ιρανική ταινία της, το «Τι απέγινε η Ελι». Το φιλμ παραλίγο να μην προβληθεί ποτέ, κάτι που απεφεύχθη χάρη στην προσωπική μεσολάβηση του προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ. Οι περιπέτειες της Φαραχανί δεν σταμάτησαν εκεί. Επειτα από λίγο τής επέβαλαν πρόστιμο 2 εκατ. ευρώ, λόγος που την ανάγκασε να μεταναστεύσει στη Γαλλία. Από εκεί τόλμησε να μιλήσει υπέρ της «πράσινης επανάστασης» στο Ιράν, οπότε και το ποτήρι ξεχείλισε. Της απαγορεύτηκε διά παντός η είσοδος στην πατρίδα της.
Η απάντησή της ήταν μια γυμνή φωτογράφιση για λογαριασμό του γαλλικού περιοδικού «Madame Figaro». «Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μια ιρανή ηθοποιό δεν είναι η κυβέρνηση, αλλά ο έξω κόσμος που πιστεύει ότι είμαστε παιδιά των μανάδων μας και ότι δεν μπορούμε παρά να κυκλοφορούμε με σκεπασμένο το κεφάλι. Η μπούρκα πρέπει επιτέλους να μπει στην ντουλάπα χωρίς ναφθαλίνη» δηλώνει σήμερα.
Αυτή την εποχή η Φαραχανί, που πρωταγωνίστησε επίσης στην ταινία «Κοτόπουλο με δαμάσκηνα» της συμπατριώτισσάς της Μαριάν Σατραπί («Persepolis»), βλέπει την καριέρα της να ανθεί. Η τελευταία ταινία της Φαραχανί που βλέπουμε την Ελλάδα είναι γαλλική και φέρει την υπογραφή του αφγανού συγγραφέα και σκηνοθέτη Ατίκ Ραχιμί, επίσης αυτοεξόριστου στη Γαλλία. Ο Ραχιμί μετέφερε σε εικόνες το δικό του μπεστ σέλερ «Η πέτρα της υπομονής», το οποίο έχει κερδίσει το βραβείο Γκονκούρ και έχει μεταφραστεί σε 33 γλώσσες.
Πάντως οι ταμπέλες τύπου «Ιωάννα της Λωρραίνης» που της προσάπτουν ποσώς τη συγκινούν, όπως δήλωσε πρόσφατα στην εφημερίδα «The Guardian». Υπήρξε, μάλιστα, επιθετική και απέναντι στους Γάλλους, κατηγορώντας τους για υποκρισία, παρ’ ότι νιώθει αιωνίως υπόχρεη απέναντι στη Γαλλία και κυρίως στο Παρίσι, όπου για πρώτη φορά ένιωσε «απελευθερωμένη γυναίκα».
«Η εξορία είναι σαν τον θάνατο και κανείς δεν πρόκειται ποτέ να την καταλάβει αν δεν τη βιώσει» είπε. «Ολος ο κόσμος σε αντιμετωπίζει σαν θύμα και σε ενθαρρύνει να υιοθετείς αλλά και να ενισχύεις αυτόν τον ρόλο, γιατί όταν οι άνθρωποι σε βλέπουν στη μιζέρια νιώθουν καλύτερα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Γαλλία. Υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για σένα και για πράγματα που συμβαίνουν, για παράδειγμα, στη Συρία, αλλά στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα. Αντιθέτως σε γαμ... με το να μη σου δίνουν τα απαραίτητα χαρτιά. Αλλά εγώ είμαι ηθοποιός και θέλω να εργαστώ!».
* Η ταινία «Η πέτρα της υπομονής» προβάλλεται στις αίθουσες Μικρόκοσμος, Διάνα, Παλλάς και Ατταλος, σε διανομή StraDa Films.
Πηγή: tovima.gr
